20-letnia Dorota pracowała w Zakładzie Wytwórczym „Cukry Nyskie” i marzyła o wspaniałej przyszłości. Chciała mieć męża, dzieci, witającego ją z daleka psa. 3 października 1991 r. wracała do swoich rodziców i rodzeństwa po drugiej zmianie. Do domu już nie dotarła. Do dziś nie wiadomo, kto zabił młodą kobietę.
4 października 1991 r. rodzice Doroty zauważyli, że córka nie wróciła z pracy. Wszystko, co działo się później, było błyskawicznym biegiem zdarzeń, z prawdziwym horrorem w roli głównej.
Czarny tydzień dla mieszkańców wsi
Policjanci dostali zgłoszenie o zaginięciu Doroty Wdowczyk około godziny 15.00. Wcześniej próbowali odszukać córkę na własną rękę. Funkcjonariusze zaczęli błyskawicznie szukać dziewczyny. Początkowe podejrzenia były takie, że być może dziewczyna w ogóle nie dotarła w swój rejon zamieszkania. Może poszła do koleżanki? W końcu zbliżał się weekend. Jednak po sprawdzeniu wszystkich dostępnych śladów stało się jasne, że Dorota wróciła do wsi Grądy, leżącej niedaleko jej rodzinnych Malerzowic Małych.
Poszukiwania 20-latki skończyły się tragicznie. Na początku śledczy trafili na ślad jej krwi i rzeczy Doroty. Stało się jasne, że nadzieje na znalezienie dziewczyny żywej są mało realne. Akcja ratownicza przerodziła się w szukanie ciała.
12 października 1991 r. wędkarze łowiący na Nysie Kłodzkiej trafili na ludzkie zwłoki. Okazało się, że to właśnie Dorota Wdowczyk. Ciało dziewczyny było zmasakrowane. Każdy zaczął sobie zadawać pytania – kto i dlaczego zamordował młodą kobietę? Mieszkańcy wsi, którzy lubili dziewczynę, określili zdarzenia z całego tygodnia mianem czarnego, wyjątkowo trudnego do zrozumienia…
Spokojna, bez wrogów, lubiana
Dorota Wdowczyk przyszła na świat 16 grudnia 1971 r. w Nysie. Mieszkała w Maleszowicach Małych. To niewielka wieś w okolicach Otmuchowa i blisko miejscowości jej urodzenia. Dla mieszkańców całego regionu dobrodziejstwem były wyroby cukrowe i cukiernicze. W Otmuchowie zaczęła działać cukrownia, a w Nysie Zakłady Wytwórcze „Cukry Nyskie”. Powstawały tu wyroby, takie jak ciastka, galaretki i inne słodkości.
Żadnym zaskoczeniem dla rodziców i rodzeństwa Doroty był fakt, że ta skończyła szkołę cukierniczą i zatrudniła się w tym drugim zakładzie. Droga do pracy była dość trudna – najpierw musiała przejść kilometr na przystanek autobusowy, a następnie dojechać PKS-em w stronę „Cukrów Nyskich”, a stamtąd znów musiała iść kilometr.
Wiemy, że dziewczyna była towarzyska i lubiana. Miała wiele koleżanek i sporo kolegów. Rozglądało się za nią liczne grono mężczyzn, gdyż 20-latka nie ukrywała, że chciałaby wyjść za mąż. Ufała ludziom. Według niektórych jej znajomych była nawet zbyt łatwowierna, co mogło doprowadzić do jej śmierci. Jak wynika z akt śledztwa, Dorota zwracała uwagę, że śledzi ją biały mały fiat. Osoby, które w nim siedziały, podrywały dziewczynę i namawiały (bezskutecznie) na przejażdżkę.
VENICE, ITALY – JULY 30, 2014: White tiny retro car Fiat 126 at the underground parking.
Dlaczego nie wróciła do domu?
Śledczy zaczęli ustalać bieg wydarzeń. Krok po kroku próbowali rozwiązać makabryczną zagadkę. Śladów było jednak niewiele. Wiadomo, że po godzinie 22.00, w czwartek, 3 października Dorota wyszła z Zakładów Wytwórczych „Cukry Nyskie”. Zakończyła pracę i udała się na przystanek PKS. Tam spotkała kolegę, Jacka Prochota. O 22.25 jej autobus relacji Nysa-Szklary odjechał.
Na przystanek docelowy dotarła o 22.45. Wraz z Jackiem wysiadła z autobusu i po przejściu kawałka asfaltowej drogi się rozdzielili. Śledczy brali pod uwagę jego udział w zbrodni, ale okazało się, że chłopak po kilku minutach był już w domu. Nie mógł zabić. Zauważył jednak, że chwilę po pożegnaniu z Dorotą niedaleko przejechał samochód. Być może był to wspomniany maluch, jednak tego nikt nie wie. Wiadomo, że dziewczyna do domu już nie dotarła.
Ślady krwi znaleziono przy szosie asfaltowej, którą młoda kobieta wracała zawsze do domu. Jej ciało było zmasakrowane. Wiemy, że dziewczyna starała się uciec mordercy. Na miejscu znaleziono bowiem jeszcze kolejne ślady krwi.
Ciało wypłynęło siedem kilometrów od makabrycznego znaleziska.
Śledztwo trwało, skutków brak
Przez długie miesiące policjanci przesłuchali łącznie ponad 200 osób, które mogły mieć związek ze sprawą. W opinii ekspertów Dorotę najprawdopodobniej zabił ktoś, kto mieszkał w pobliżu jej domu. Świadczy o tym fakt, że wiedział, gdzie zawlec ciało. Stawiana jest hipoteza przypadkowego zwyrodnialca, który postanowił wyżyć się na biednej dziewczynie albo akt zemsty i desperacji po odrzuconych zalotach jakiegoś mieszkającego w okolicach Nysy chłopaka. Wśród podejrzanych byli też pracownicy „Cukrów Nyskich”, otmuchowskiej cukrowni i kierowca PKS. Nikomu nie udało się jednak udowodnić winy.
Po wielu latach funkcjonariusze Archiwum X postanowili wznowić śledztwo, które zbliżało się do przedawnienia. Policjanci mają nadzieję, że uda się przeprowadzić wiele eksperymentów i badań, na które wtedy nie było szans – np. badania DNA. Być może w końcu uda się rozwiązać sprawę, która przez długie lata wzbudzała strach wśród mieszkańców wszystkich pobliskich wsi.
Dorocie życia to już niestety nie wróci. Jej rodzina nie chce rozmawiać już o tragedii sprzed prawie 30 lat.
